شام غـریـبـان می‌شود در خـانه، بی‌تو            چون بیت الاحزان می‌شود در خانه، بی‌تو

مـن بـا حـسـن آرام مـی‌ســوزیـم، امــا            زینب پـریشان می‌شود در خانه، بی‌تو

با چـشـم‌های خـیـس، بـابـا از خـجـالت            یک گوشه پنهان می‌شود در خانه، بی‌تو

روزی گلستان بوده است این خانه با تو            دارد بیـابـان می‌شـود در خـانـه، بی‌تو

مادر! بـبـین آن بغـض‌های بـی‌صدایت            با گریه جبران می‌شود در خانه، بی‌تو

سـجـاده و چــادر نــمـازِ وصـلـه‌دارت            پروانه بـاران می‌شـود در خـانه، بی‌تو

پنهـان شدی از چـشـم نـامـردان تو اما            غربت نـمایـان می‌شود در خانه، بی‌تو